Kunstroute Tuinpad
Concept Beelden in het ‘Tuinpad Park en wandelpad’ Deurne
Klimaat, Kunst en Cultuur. We vertellen het verhaal van ‘Het Dorp’ het overbekende lied van Wim Sonneveld dat geschreven werd door Friso Wiegersma over Deurne (bijgaand). Dat verhaal willen wij als Stichting Tuinpad graag over het voetlicht brengen in een Wandelroute en een Park in hetzelfde Deurne.
Onze route ligt aan het veelbezongen ‘tuinpad van mijn vader’ en mondt uit op een braakliggend stuk gazon midden in het dorp aan de Hogeweg. Waar vroeger een school stond is nu een unieke kans om een park te realiseren. Met een enthousiast team vrijwilligers trachten wij de middelen daarvoor bij elkaar te brengen.
Dit idee heeft vele positieve aspecten voor het dorp, de gemeenschap, de kunst en cultuur, het klimaat en de bezoekers van buitenaf. Het park zorgt voor vergroening in een verder versteende omgeving en het vermindert de hitte in het centrum. Het brengt tevens verbinding, ontmoeting, ruimte, rust en is gelijktijdig een culturele verademing. Aan de route is Museum De Wieger gelegen dat naar verwachting het bezoek zal zien stijgen. In dit schrijven is er vooral aandacht voor het culturele aspect.
De beeldenroute
Met een team deskundigen (architect, beeldhouwer, museumdirecteur, jongerenconsulente, theatermanager, festivaldirecteur etc.) werd een ‘Kunstroute’ commissie gevormd. In deze commissie zijn een tweetal brainstormsessie gehouden waarin de richtlijn werd vastgesteld waarop de aanpak van de kunst langs het Tuinpad werd besproken.
Dit heeft geresulteerd in de vaststelling dat er een aantal mogelijkheden zijn om een breder publiek met beeldende kunst kennis te laten maken en elkaar te ontmoeten. Het park en de wandelroute alsmede het aanpalende Museum De Wieger lenen zich uitstekend voor het doel.
De culturele uitingen op het Tuinpad vallen uiteen in een viertal aspecten:
A
Een permanente serie beelden/objecten (nog te ontwikkelen kunstuitingen) volgens een thema
B
Een kleiner aantal permanente bestaande beelden (deels in bezit)
C
De mogelijkheid om in ‘signs’ de wandelaar kennis te laten nemen van leidende figuren in de lokale kunstwereld van vroeger en nu. Voor jong en oud op (audio)-visuele wijze.
D
Een podium waar kleinkunst, cabaret, toneelvoorstellingen etc. in de zomermaanden plaats kunnen vinden.
A
Permanente serie beelden volgens een bepaald thema
In de commissie zijn vele aspecten aan de orde gekomen. De commissie heeft vastgesteld dat er een zestal sculpturen in het park en de wandelroute moet komen. Naast de andere, eerder genoemde zaken. Minimaal een of twee van de kunstwerken moeten beeldbepalend zijn en dus in het oog springend. Zoals op de tekening van het park aangegeven met een rood vierkant, staan de beelden op vastgestelde plekken in het park en de route. Deze plekken zijn vastgesteld na fysieke inspectie van de route. Telkens wanneer de route een ander zichtlijn krijgt staat er aan het einde een beeld.
Thema
Het thema van de te ontwerpen beelden/objecten etc. zal de tekst van ‘Het Dorp’ zijn. Het lied vertelt over het heimwee dat een persoon kan hebben naar een verloren tijd. Friso Wiegersma schreef het op de melodie van de uit Frankrijk afkomstige Jean Ferrat. Zo kan een wandelaar de route lopen met telkens een beeld/object met het thema of een deel van het lied als achterliggende gedachte.
De commissie zal voor de realisatie kunstenaars uitnodigen uit de regio en daarbuiten. De selectie van de kunstenaars zal door de commissie begeleid worden. Op basis van eerder werk, in kwaliteit, vorm en materialisatie zal een aantal kunstenaars geselecteerd worden waaraan een opdracht voor een ontwerp wordt gegeven. Deze opdracht is gerelateerd aan een deel van het lied maar moet liefst zeer ruim geïnterpreteerd worden. Met andere woorden, het hoeft geen letterlijke vertaling van het lied te zijn maar een kunstzinnige interpretatie van de gedachte achter de tekst of een metafoor daarvan.
We laten de kunstenaar vrij om zijn gedachten daarover te vormen en deze als schets aan te bieden.
De commissie streeft er ook naar om aan de Hogeweg zijde een beeldbepalend beeld te plaatsen (een van de zes). Iets dat door zijn zeggingskracht een iconische waarde krijgt en dus ook van ‘enig’ formaat dient te zijn.
De (eventueel uitgebreide commissie, met o.a. verantwoordelijken bij Gemeente Deurne) zal de werken beoordelen en met de kunstenaar in gesprek gaan om tot realisatie van het werk te komen. De commissie behoudt zich ook het recht voor dat wanneer een werk in het geheel niet aansluit bij de uitgangspunten van de commissie -zoals hier geformuleerd- de relatie met de kunstenaar kan worden beëindigd. De uitgangspunten voor kunstenaars worden nog nader uitgewerkt in een plan van aanpak en een plan van eisen zodat we op een realistische en fair-play manier kunstenaars aan het werk kunnen zetten.
Belangrijk is dat het voor bezoekers (een breed publiek) een interessante culturele beleving wordt waarmee we Deurne, waarover het lied handelt, meer op de kaart zetten. De beelden leiden ons ook langs Museum De Wieger waar in de tuin ook van tijd tot tijd een niet permanente beeldententoonstelling te vinden is. Hier worden ook voorstellingen gehouden en er is een kinderwandeling in de tuin uitgezet.
B
In het park staan nu twee beelden van de Deurnese kunstenaar Joep Coppens. Deze beelden zullen in park of wandelroute blijven staan. Ook is er nog voldoende plaats om daar beelden aan toe te voegen van andere kunstenaars die op ons pad komen. Wat voorkomen moet worden is dat er een overkill aan beelden ontstaat. Elk beeld moet volledig tot zijn rechte komen en dat kan alleen als er voldoende lege ruimte omheen is.
C
Om de Deurnese cultuur meer te laten zien aan alle bezoekers (waaronder de jeugd) denken we er aan om onze lokale culturele helden een plek te geven. Met een route vol Deurnese helden (die niet moet concurreren met onze beeldenwandeling) kunnen we aandacht schenken aan wat de cultuur nu en vroeger aan ons dorp schonk. We denken dan aan namen zoals Jules de Corte, Monic Hendrickx, Antoon Coolen en vele anderen. Dit kan middels een audiotour, mogelijk augmented reality of QR codes met afbeeldingen van de persoon. Dit plan dient nader uitgewerkt en ingepast te worden.
D
Kleinkunst op het podium. In de zomermaanden biedt het nog te realiseren podium plek aan podiumkunstenaars. Je kunt dan denken aan plaatselijke Harmoniën, muziekgezelschappen, koren toneelgezelschappen, bands, dichters etc. De invulling van deze podiumkunsten agenda zal in samenwerking met het Cultuurcentrum Martien van Doorne, Museum De Wieger en de Stichting Tuinpad plaatsvinden.
Financieel
Voor wat betreft de beelden langs de route die in verband staan met het gekozen thema (A) zijn wij er ons van bewust dat er een lange weg te gaan is. Er zullen financiële bronnen gezocht worden om een en ander te realiseren. Deze denken wij te vinden in sponsoring van kunstprojecten, anderszins bijdragen en (indien mogelijk) een jaarlijks budget van de Gemeente Deurne. Op het moment dat de zes plekken ingevuld zijn kan de bijdrage van gemeentewege vervallen. Met betrekking tot financiën zal een en ander afhangen van de gewenste invulling die nog nader beschreven moet worden in een plan van eisen en wensen.
Liedtekst t.b.v het thema van het Tuinpad.
De tekst van het lied ‘Het Dorp’ geschreven door de Deurnenaar Friso Wiegersma over zijn heimwee naar een verloren tijd in het dorp als uitgangspunt.
Thuis heb ik nog een ansichtkaart waarop een kerk een kar met paard, een slagerij J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets. Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets, maar het is waar ik geboren ben
Dit dorp ik weet nog hoe het was, De boerenkind'ren in de klas, Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor, Een zandweg tussen koren door, Het vee, de boerderijen
En langs het tuinpad van m’n vader, Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter, Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
Wat leefden ze eenvoudig toen In simp'le huizen tussen groen, Met boerenbloemen en een heg,
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd, Het dorp is gemoderniseerd, En nou zijn ze op de goeie weg
Want ziet, hoe rijk het leven is, Ze zien de televisiequiz, En wonen in betonnen dozen Met flink veel glas, dan kun je zie, hoe of het bankstel staat bij, Mien en d'r dressoir met plastic rozen
En langs het tuinpad van m’n vader, Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter, Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
De dorpsjeugd klit wat bij elkaar, In minirok en Beatle-haar en joelt wat mee met beat-muziek
Ik weet wel het is hun goeie recht, De nieuwe tijd, net wat u zegt, Maar het maakt me wat melancholiek
Ik heb hun vaders nog gekend, Ze kochten zoethout voor een cent, Ik zag hun moeders touwtjespringen, Dat dorp van toen, het is voorbij, Dit is al wat er bleef voor mij, Een ansicht en herinneringen
Toen ik langs het tuinpad van m'n vader de hoge bomen nog zag staan
Ik was een kind, hoe kon ik weten, Dat dat voorgoed voorbij zou gaan
Namens de Stichting Tuinpad,
Henry van den Berkmortel, Voorzitter
Rita van den Boomen en Peter Gevaert, Bestuursleden